مهدي است آنکه نهضت قرآن بپا کند

مهدي است آنکه نيک و بد از هم جدا کند

مهدي است آنکه پرتو توحيد پاک را

در قلبهاي تيره و آلوده جا کند

مهدي است آنکه در شب ميلاد او خدا

او را به (مَرحبا لِکَ عِبدي) ندا کند

مهدي است آنکه حُسن دلاراي احمدي

از چهره مبارک خود رو نما کند

مهدي است آنکه پرچم اسلام راستين

بر قلعه هاي محکم دشمن بپا کند

مهدي است آنکه کاخ عظيم ستمگري

با يک نهيب خويش دچار فنا کند

مهدي است آنکه داد سراي نهائيش

بر پايه هاي عدل خدائي بنا کند

مهدي است آنکه کينه و بغض و نفاق را

تبديل بر محبُت و صلح و صفا کند

مهدي است آنکه چشمه فياض علم را

بر تشنگان دانش و عرفان عطا کند

مهدي است آنکه از نظري بر جمال او

هر دردمند غمزده کسب شفا کند

مهدي است آنکه مژده فجر طلوع خويش

از پايگاه کعبه بگوش آشنا کند

مهدي است آنکه دولت عدل جهانيش

حقّ عظيم عترت و قرآن ادا کند

مهدي است آنکه وقت نماز جماعتش

عيسي بصد نياز باو اقتدا کند

مهدي است آنکه تابش خورشيد طلعتش

قبر نهان فاطمه را برملا کند

برخيز و باز دامن لطفش (حسان) بگير

شايد که از کرم به تو هم اعتنا کند